Mislukken is een noodzaak om vooruit te komen!

Als ik het mensen vraag is er niemand die wil mislukken. Iedereen moet en wil succesvol zijn wil je meekomen in onze maatschappij. Maar is dat zo of is het een beperkende overtuiging? De associatie die we zo met het idee van mislukken maken zorgt er voor dat we ons schuldig voelen en schamen als het gebeurt. We maken het persoonlijk. Dit heeft consequenties, want die gevoelens ga je dan liever uit de weg. Je zult proberen de situatie te voorkomen of verborgen te houden als het toch gebeurt. Het veroorzaakt daarmee een breuk in de relatie tussen mensen omdat je niet langer open staat en eerlijk durft te zijn. Je gaat zaken vermijden in plaats van dat je durft verantwoordelijkheid te nemen.

Volgens mij zit de beperkende overtuiging niet alleen in de vergissing dat een mislukking ook zou betekenen dat jij als persoon mislukt. Het zit in het idee dat zoiets als een ‘mislukking’ werkelijk bestaat. Het leven begint met vallen en opstaan en alles dat je later leert vraagt oefening om het je eigen te maken voordat je het beheerst. Wat we een mislukking noemen is denk ik daarom niet meer dan een volgende poging om beter te worden om uiteindelijk het doel te bereiken. De eerste wankele stappen in het leven zijn noodzakelijk om te leren staan en te gaan lopen. Mislukken is niet negatief. Mislukken vraagt moed en wilskracht en toont de bereidheid om te investeren in het doel. Mislukken is een noodzaak om vooruit te komen!